7 september 2020

In 2019 richtte ik me op strategisch HRM. In 2020 breng ik verdieping aan in mijn vak en deel ik mijn ervaringen weer in maandelijkse blogs.

Het hoofd boven water houden in tijden van de coronacrisis

Mijn laatste blog ging over het thema werkgeluk. Ik vertelde wat ik ermee van plan was en hoe ik probeerde het MT hiervan te overtuigen. Dat is alweer een half jaar geleden. En wát een half jaar. Werkgeluk kreeg een heel andere lading. Want ineens was daar de coronacrisis, met alle gevolgen van dien.

Direct moest er van alles worden besloten: hoe faciliteren we het thuiswerken? Hoe waarborgen we de anderhalve meter als thuiswerken geen optie is? Met welke middelen houden we ondanks de afstand toch goed contact met alle medewerkers en elkaar? Hoe zorgen we ervoor dat we niet in financiële nood belanden? Kortom, hoe houden we als organisatie ons hoofd boven water in tijden van de coronacrisis?

Waar is het menselijke aspect?

Het MT kwam direct na de aangekondigde lockdown digitaal bij elkaar voor een spoedoverleg. Stuk voor stuk hoorde ik plannen die vooral draaiden om de praktische uitvoering én om hoe we geld konden besparen. Er zou een plan van aanpak worden opgesteld, waarbij per afdeling werd bekeken wie wat kon oppakken. Dat is natuurlijk belangrijk én noodzakelijk, maar ik miste het menselijke aspect. Ik merkte dat ik al een hele tijd stil was geweest en bedacht me opeens: wacht even! Het gaat hier alleen maar over geld en taken, waar zijn de medewerkers in dit verhaal? Die lopen natuurlijk ook met allerlei onzekerheden en praktische problemen, zoals de opvang van hun kinderen en de zorg voor ouders of andere risicogroepen. Ik besloot het woord te nemen.

Stop corona virus - IMK OpleidingenIk benadrukte dat alle berichtgeving rondom de coronacrisis voor veel onrust zorgde onder de medewerkers. Om alles zo goed mogelijk te laten verlopen is het belangrijk dat het MT laat zien dat het welzijn van de medewerkers voorop staat. De vraag ‘hoe denk jij dat we dit het beste kunnen aanpakken?’ had ik wel verwacht. Ik stelde voor om een speciaal coronateam op te richten. Ik zag al meteen een paar MT-leden knikken. Ook wilde ik namens het MT alle medewerkers dezelfde avond nog een bericht sturen met een geruststellende boodschap: wij zitten hier bovenop en we maken het samen zo veilig mogelijk voor iedereen. Daar moesten duidelijke richtlijnen in staan over de beschermingsmaatregelen en dat we met elkaar een speciaal coronateam oprichtten, waar ze per direct terecht konden met vragen. Dit idee werd goed ontvangen.

Grote bereidheid

Ondanks alle zorgen die ik zelf natuurlijk ook had over dit onbekende virus, gaf het me gelijk energie. Op deze manier kon ik echt iets betekenen voor onze medewerkers en zou ik in direct contact met ze staan. Tot mijn vreugde meldden zich vrij snel meerdere medewerkers van verschillende afdelingen om in dit coronateam plaats te nemen. Bijzonder om te zien dat dit als vanzelf werd opgepakt. Ik had bewondering voor de grote bereidheid onder de medewerkers om dit met elkaar op te lossen.

Spoedoverleg nummer twee stond de volgende dag op de planning met als doel: verantwoordelijkheden verdelen, prioriteiten stellen en acties ondernemen. Van daaruit zou ons zojuist samengestelde coronateam verder aan de slag gaan.

Als zowel thuiswerken als werken op locatie niet mogelijk is

Toen ik de volgende dag aan mijn werkdag begon, drong het pas goed tot me door: de rol van HR is zo belangrijk als het gaat om het waarborgen van het welzijn van medewerkers. En van het gevoel van veiligheid. Dat merk je vooral in tijden van crisis, als alles nieuw is voor iedereen en er enorme flexibiliteit wordt verwacht. Ik besefte steeds meer dat het een taak voor HR is om dit op een goede manier te faciliteren en om in oplossingen te denken. Mijn brein maakte overuren: thuiswerken, alternatieve werklocaties, flexibele werktijden, andere werkzaamheden.

Ik besloot alle mogelijkheden en alle pijnpunten op papier te zetten en aan te vullen als ik medewerkers gesproken had. Daarmee kon ik permanent het klankbord zijn voor de menselijke kant van deze crisis.

Een heel team ziek…

Terwijl ik hier verder over nadacht, stond er ineens een teamleider aan mijn bureau. Zijn team telt zes mensen. Ze hadden zich deze dag állemaal ziekgemeld. Zijn afdelingsmanager was niet bereikbaar en hij wist even niet wat hij moest doen. Thuiswerken was in zijn team geen optie. Alle zes aanwezig zijn in hun werkruimte ook niet, dan werd de anderhalve meter niet gewaarborgd. Onderling hadden ze besloten dat het niet verantwoord was om te werken. Wat nu? De eerste uitdaging voortvloeiend uit de coronacrisis had zich aangediend. Ongetwijfeld niet de laatste. In mijn volgende blog lees je hoe dit is afgelopen.

Het is allemaal alweer even geleden, maar hoe heb jij die eerste uren en dagen ervaren? Kon jij meteen je rol pakken? Of moest je jezelf net als ik toch even bij de les trekken? En wat was jouw eerste crisissituatie? Ik ben benieuwd.

Kim van Alphen - IMK OpleidingenGroeten,

Kim van Alphen
HRM-adviseur
Ps. Volg je mij al op LinkedIn?